Rob de Nijs zong al Zachtjes tikt de regen op ons zolderraam. En dat beschrijft deze maandagavond bijna goed alleen ramt de regen hier echt op onze daken. Maar toch nog even terug naar de uren hiervoor. Gisteren was voor Davey echt een verloren dag. Niet alleen is zijn achternaam Van Saarloos wat al echt Rotterdam-Zuids klinkt, hij heeft ook nog eens een Feyenoord rugzak. Laat hij nou samen met een aantal jongens uit Utrecht en Marvin die een PSV-trainingspak heeft op een slaapzaal liggen. Het zal duidelijk zijn dat dit niet de beste dag uit zijn leven was, maar hij heeft zich er heel stoer doorheen geslagen.

Vanochtend (wat inmiddels gisterenochtend is) hebben we het oasespel gespeeld. De jongens tegen de meisjes, helaas deed Chantal Jansen dit keer niet mee want daardoor verloren de meisjes het eerste potje ondanks het feit dat Fleur zich als oase de benen uit het lijf liep om niet getikt te worden en ondanks het feit dat Quirijn even een hechting op ging halen en r du en jongn minder was. Het tweede potje werd vooraf gegaan door een echte transfer. Twee dames werden geruild tegen twee heren en met Andre en Sipke in de ploeg wonnen de dames makkelijk. 1-1 dus en iedereen vrolijk op weg naar de lunch.

’s-Middags ging het hele zooitje op weg naar Loon op Zand voor de jaarlijkse shopronde. Toen het groepje schatjes waar Renate, Dennis en Hans mee op stap waren bij de Kruidvat aankwamen, mochten ze met z’n allen de winkel niet in. Een hogelijk overspannen bedrijfsleidster was het overzicht in haar winkel geheel kwijt en maakte zich bovendien enorm zorgen over het feit dat haar normale klanten achter 20 kinderen met een zak schepsnoep aan moesten sluiten bij de kassa. Dat laatste van “normale klanten” schoot de leiding echt in het verkeerde keelgat, maar na enig overleg met het management mochten de kinderen toch naar binnen. Dennis en Hans zijn echt geen heiligen, maar geweigerd bij een winkel waren ze echt nog nooit. Dat dat op 44-jarige leeftijd toch nog eens mocht gebeuren.....

Ook vrolijker nieuws over het Brabantse Land: bij de Emte-supermarkt zat een zeer relaxte cassiere die alle tijd nam voor het afrekenen door de kinderen en bij de plaatselijke snackbar stonden een dame en een heer die voor elk kind evenveel aandacht hadden en er een praatje mee maakten. Daar komen we volgend jaar wel terug. Nu snappen we dat laatste ook wel wer, want Indyra had bijvoorbeeld in haar eentje een familieijsje bestel, iets wat Richenna in een andere vorm ook had gedaan. Kleine ijsjes hebben we niet voorbij zien komen. Met volle tassen werd er vervolgens richting kamphuis gewandeld. Imre en Anouk sjouwden een gemakbox van de Emte, een kartonnen doos om je boodschappen in te vervoeren. Die doos was best zwaar en het gemak zat dus vooral bij de dames die hun spullen in die gemakbox hadden gestopt.

Op weg naar het kamphuis begon het trouwens weer eens te regenen. Eerst zachtjes, maar op weg naar de bloemkool steeds harder. Inmiddels lijkt het of Slagerij van Kampen op het dak zit te drummen. ’s-Avonds hadden we dus een alternatief programma. Dat begon al met zingen na het eten. Dat was al de derde keer, het moet niet gekker worden. Anthony en Andre zngen trouwens voor, dat ging ze prima af en kunnen ze ook de komende dagen doen. Daarna afwassen met hulp van Anouk, Centaine en Melissa en vervolgens film kijken voor de kleinsten. Dat werd Frozen en daar zaten dus 39 van de 62 kinderen plus wat leiding geboeid naar te kijken. Daarna waren er spelletjes voor de ouderen. En dat waren er toch ook weer 40 van de 62. Spelletjes spelen. Eerst het ouderwetse doorschuiven op een stoel waarbij met een krant op de leegkomende stoel geslagen moest worden. Daarna twee potjes Weervolven. Dat tweede potje is nog bezig, Mike leidt het, wij horen hem steeds roepen “iedereen gaat slapen” maar daar roept hij na een aanwijzing steeds achteraan “iedereen wordt wakker”. Beetje jammer, want zo komen wij ook niet in bed maar het feit dat er echt heel leuk meegespeeld wordt vergoed veel. Nou ja, dat zal straks toch wel een keer gaan lukken. Voor nu van ons een welgemeend weltrusten en we hopen morgen op beter weer (maar weten al dat het daar niet van gaat komen). Morgen komt ook Lara naar Loon op Zand, dus dat is in ieder geval een zonnestraaltje.