vrijdag 29 aug

De laatste hele dag.

Vanochtend zaten een paar mannen slaperig voor de slaapzaal. Beetje duffe ochtend zo na een lange Eftelingdag en een toch wel nat dodende straal waarna de lichten pas om een uur of half vier uitgingen. Ineens werden deze mannen wakker geschud door een knal: er kwam een auto aan en die reed op het plein voor onze slaapzalen tegen een betonnen plantenbak aan. Geen schade, maar wel genoeg reden om eens op te kijken. Komt er een kerel uit die auto die zes taartdozen uit zijn auto tilt. O, feestje bij Paul en Natasja (de eigenaren van de kampeerboerderij) denk je dan, maar die koekenbakker loopt naar ons toe en zegt "hier zijn jullie taarten". Blijken we zo maar taart voor iedereen te krijgen van de ouders van Lennart. Dozen even opengemaakt, foto gemaakt en straks gaan we ze lekker opeten. Na de eerdere dozen chocolade van de ouders van Tess dus weer een grote verrassing. Toeval bestaat trouwens niet, daar zijn we hier wel uit. Lees namelijk het verslag van gisteren nog maar eens na en kijk eens welk kind we daar als laatste hebben genoemd.

Het ontbijt was gezellig. Jet vroeg tot welke leeftijd je mee mag. Op het antwoord dat dat in ieder geval tot je 16e is, antwoordden ze dat ze dan voorlopig nog mee mag. Ze is 9, wordt bijna 10, dan 11, dan 13, dan 14, dan 15 en dan pas 16. Ingmar reageert daar heel gevat op door te zeggen "o, dan mag ik een keer meer want ik word ook nog 12". Jet is dus niet helemaal scherp meer. Verder snapt ze niet dat haar vader ouder is dan Hans maar dat Hans wel grijs haar heeft en heeft ze een weddenschap afgesloten. Zelf weet ze zeker dat ze nooit ander haar wil, wij denken dat ze over 5 jaar een lange vlecht heeft. Er staat 10 cent op, die krijgt ze wanneer zij wint of wanneer wij niet winnen, we zijn benieuwd.

Nu het toch over haar gaat en we Ingmar hebben genoemd: volgens hem zit zijn haar altijd zoals het nu zit, wij denken dat hij daar echt een uur per ochtend mee bezig is. Het is geföhnd, getoupeerd en er zit ongetwijfeld nog veel meer tijd in. Grappig is dan wel dat Pim naast hem zit met een t-shirt waarop staat bad hair day en dat daar een plaatje onderstaat van een mannetje met een kapsel dat precies hetzelfde zit als het haar van Ingmar.

Vanavond gaat Jens na de bonte avond naar huis omdat hij morgen moet sporten. We denken jammer maar wel mooi dat er dan vast wat opgeruimd kan worden in de slaapzaal waar hij ligt, want dan wordt de puinhoop van natte door elkaar liggende kleren weer wat minder. Blijkt Jens de enige te zijn die al zijn vuile kleren netjes in plastick zakjes in een tas heeft gedaan. Nu Jens zijn spullen zijn ingepakt, zien we behalve dat er een slaapzak minder ligt dus (helaas) geen enkel verschil met hoe het er voor dat inpakken uitzag. Wordt nog hard werken dus, bij deze alvast een excuus mocht een van uw kinderen met een verkeerde shirtjes thuiskomen of een broek missen. Het twee keer op een dag omkleden, het apart houden van natte en droge kleren, het feit dat alle kleren dezelfde maat hebben en het feit dat veel shirts en broeken op elkaar lijken maken dat er af en toe iets door elkaar is gekomen...... Voor Jacqueline: we proberen Justin wel in zijn eigen kleren naar huis te laten komen.

's-Ochtends spelen we op verzoek nog twee keer het oasespel. Jongens tegen meisjes, Christiano gaat keihard achter Koen aan en wordt uiteindelijk geholpen doordat Samuel Koen tikt. Jongens tegen de meisjes dus dat is logisch.....

Met de twee oudste "dames" worden even alle jongens besproken, die hebben eigenlijk allemaal wel iets aantrekkelijks alleen André en Anthony worden niet genoemd. Kan natuurlijk ook komen omdat ze tijdens het spel zelf de oudste dames zijn, ze zijn geruild voor twee echte dames. Ter geruststelling: ze slapen ondanks hun tijdelijke vrouwelijkheid vannacht niet op de meidenslaapzaal. Was waarschijnlijk de belangrijkste reden dat ze dame wilden worden, helaas voor hen gaat dat niet lukken. Dankzij de eerdere transfer zijn Sipke en André top-oasespeler: zij hebben drie keer gewonnen alle anderen twee keer of zelfs maar een keer. Die moet je dus in je team hebben.

'S-middags vossenjacht. Kogelstoten bij Goofy, skippyballen bij Sneeuwwitje, memory bij minnie mouse, spijkerbroekhangen bij koning Louis en spijkerslaan bij de Hulk. Bijzonder bij het spijkerbroekhangen is dat de beste tijd steeds langer wordt. Bij de laatste twee groepen komt eerst Kylian boven de 71 seconden die tot dan toe de beste tijd was, gaat Caitlin daar weer overheen en zet Eefje een nog betere tijd neer. Topprestatie van de dames dus. Verder ook een uitslag omdat die vanavond niet is verteld: deze vossenjacht wordt gewonnen door groep 3, de groep met Anouk Kamp, Iris, Julie, Caitlin, Lennart, Lotte, Marloes, Kylian en Frits.

Na het diner worden Alyssa en Centaine opgehaald in ruil voor een doosje bonbons (hoewel dat erg lief en lekker is, ook nu weer onze dank, is dat zeker voor de jongens een slechte ruil) start de Oscaruitreiking. De opening is van Conchita Wurst (vertolkt door Hubert die echt eenzelfde baard heeft als die songfestivalwinnaar en live zingt). Er zijn diploma's voor de winnaars van verschillende spellen uit afgelopen week, maar ook voor niet-vermoede talenten. Denk aan beste haardracht (Melvin), beste dier tijdens het dierengeluidenspel (Imre en Melissa als varken) of grootste blauwe plek (Tam). Dat Ingmar de award voor het minste kammen van zijn haar wint zal na bovenstaande tekst geen verrassing meer zijn. Voor best verklede persoon wordt geen award uitgereikt, maar hoe geweldig de kids er ook uitzien, die zou ongetwijfeld zijn gewonnen door Pinokkio. Verder werden er 8 minitoneelstukjes opgevoerd, werd er een wedstrijdje gehouden en was er muziek. Nu hebben we de eetzaal gedweild en hangen we zelf als dweilen in een stoel op weg naar een ochtend lekker schoonmaken.

OP WWW.SPERWERS.NL KOMT ER EEN LINK TE STAAN. WANNEER WIJ VERTREKKEN IS DE BUS VIA DEZE LINK TE VOLGEN.

donderdag eftelingdag

Donderdagochtend worden we vroeg wakker. Vandaag staat de Efteling op het programma en daar willen we de hele dag van genieten. Dat betekent om 8 uur ontbijt en lunchpakketjes maken, de meest geliefde envelopjes van het jaar uit te delen en om 9 uur wandelend richting de Efteling om er om 10 uur te zijn. Nu had Dennis aan Melissa beloofd dat we met de bus zouden gaan wanneer er 80 deelnemers zouden zijn. Melissa en Caroline waren daarop een waar app, sms en Facebook bombardement gestart om er kinderen bij te krijgen. Ook uit Utrecht kwamen er nog wat dames en heren bij en uiteindelijk bleek dat precies gelukt te zijn. Dennis is een man van zijn woord, dus tegen alle verwachtingen in kwam er om 9 uur ineens een bus voorrijden. Niet lopen, om half 10 door de ingang en om 10 uur liepen we al naar binnen bij Droomvlucht, Vogelrok, Python, Joris en de Draak en nog veel meer attracties. Dat was dus een mooi begin van de dag. Verder zo maar wat belevenissen:
- Hans mocht met Fenny in de Vogelrok. Niet dat Fenny daar veel van weet, want vanaf het begin heeft ze met haar ogen dicht en haar handen voor haar ogen gezeten.
- Hubert ging voorin in de Joris en de Draak en ving door zijn lengte al het water op voor de kinderen die achter hem zaten.
- Bradley kreeg een bandje dat de hele dag aangaf dat hij 1,20 lang is en hij is daarmee ondanks zijn 1,17 in echt elke attractie geweest.
- verbazingwekkend veel kinderen zijn in veel attracties geweest. Zo ging Merel zonder enig probleem in Villa Volta en de Piranha en ze vond het nog leuk ook! Marloes deed de Joris en de Draak, zat helemaal stil en zei bij het uitstappen "dit is vet". En zo kunnen we nog wel 63 namen noemen.
- Richenna heeft van de dames van 15 een spoedcursus overgeven met lang haar gekregen. Niet dat ze heeft overgegeven (al waren 6 draaimolens na een patatje wel wat veel), maar je kan het maar weten.
- vandaag is Eelco op bezoek. Een echte arts en daar werd dankbaar gebruik van gemaakt.
- Tobias kocht een fantastisch ijsje met slagroom. Hij was zo druk met het aan iedereen laten zien dat hij niet doorhad dat het begon te smelten en pas nadat er een enorme klodder op zijn schoen was gevallen begon hij met eten. Dat was daarna toch nog groot genoeg dus hij vond het gelukkig niet erg. Hij had dat ijsje trouwens wel gratis kunnen krijgen, want na zijn reclame hebben we nog veel meer ijsjes voorbij zien komen.
- Anthony heeft een memorystick met foto's gekocht. Voor 20 euro kun je 15 actiefoto's die in attracties worden gemaakt op een stick laten zetten. Ze staan inmiddels samen met de foto's van de stick die Remco heeft gekocht en een paar foto's van telefoons op de site, maar het zijn voor ons doen om die reden dus wel veel foto's van dezelfde jongens en Jet.
- een van de kinderen vroeg of ze naar George en de Draak gingen. Mike heeft daar verder echt geen grap over gemaakt....
- Pim is helemaal niet moe maar opstaan van een stoel wil niet meer lukken.
- iedereen was mooi op tijd toen er verzameld moest worden.
- we hadden een gezellige buschauffeur.
- Julie en Caithlin hebben een fantastisch gevecht geleverd. Allebei een plastick ijslepel in de mond en de lepel uit de mond van de ander proberen te tikken. Gaat volgens ons nooit lukken, dus misschien dat ze zaterdag zo uit de bus stappen.
- Jet is zich een ongeluk geschrokken. Ze liep in een winkel naar buiten om Ingmar te halen om mee te kiezen welke kleur bal leuker was, maar had dus nog niet afgerekend zodat het alarm afging.

Verder hebben we dit keer op de Efteling gegeten. Dennis had daar een schoolreisprijs met een schoolreisarrangement voor elkaar gekregen. Doet de Efteling normaal gesproken nooit, maar voor dit keer en omdat we al zoveel jaren komen wilden ze een uitzondering maken. In dat arrangement zat een patatje met, een drankje en een snack, dat werd 's-avonds op een terras in het zonnetje lekker opgegeten. Leuk was ook dat veel kinderen vroegen of ze hun portemonnee mee moesten nemen, ze nemen dus niet vanzelfsprekend aan dat echt alles voor ze is en wordt geregeld. Daarna kon iedereen vervolgens weer het park in, want de bus zou ons pas om kwart over 8 weer oppikken. En toen bleek de bus helemaal geweldig te zijn, want om 8 uur begon het te regenen en precies toen we in de bus zaten viel er weer eens veel water naar beneden. Na het niet heen en weer hoeven lopen, het mooie weer overdag, de snelle en warme frietjes en de makkelijke kinderen maakte dat de dag echt helemaal goed. Vanuit een lekker warme en droge bus naar de regen kijken waar je anders doorheen had moeten lopen.....

Inmiddels is het precies 21:49 en hebben we shocking moments achter de rug. Als goede Rotterdam-Zuidse sportclub hebben we net de wedstrijd van Feyenoord op groot scherm gekeken en na 3-0 voor, 3-3 en in de laatste minuut 4-3 winnen is de boel hier net ontploft. Davey juichte het allerhardst, want die zag en weer een ellendige avond aankomen met allemaal FC Utrecht-supporters op een slaapzaal, maar nu kan hij tenminste met een greins aan ze vragen bij wie Utrecht in de poule zit in de Europacup.

We lezen de reacties op de verslagen en foto's natuurlijk ook. Rowan is echt helemaal ok, weet dat wij hem na deze week weer veel langer moeten missen. Verder hebben we de foto van het zusje van Nikki met de kaart van Nikki gezien, ze is bijna weer thuis hoor. Voor Lennart geldt wat voor heel veel kinderen geldt: je merkt niet dat hij er is. Niet dat hij niet meedoet of dat je hem niet ziet, want Lennart is hier van het slag dat elk spelletje wil winnen, maar wel omdat hij gewoon zijn gang gaat zonder gekkigheid of dommigheid uit te halen.

Iedereen onder de tien gaat nu richting bed, iedereen boven de 12 en een paar dispensatiegevallen gaat nu nog op pad voor dodende straal, de tussenliggers zijn een spelletje aan het spelen, maar voor vandaag was dit het weer even, tot morgen.

Woensdag 27 aug

Goedemorgen allemaal. Het vergeten nieuws van de afgelopen dagen:
- de oudste dames hadden een grote kikker in hun badruimte. Wij als leiding stelden voor om hem te kussen, want het zou zo maar eens een knappe prins kunnen zijn. Daar vonden de dames de kikker te groot en te eng voor. Dus Anouk en Imre deden hun best om die kikker naar buiten te krijgen zonder bij die kikker in de buurt te komen. Een soort instralen dus, maar dat werkte niet echt. Gelukkig kwam Sam toen terug van een bezoekje aan de heren, ze pakte de kikker in een keer op, maar in plaats van hem te kussen zette ze hem zo de deur uit. Dat belooft wat voor haar toekomstige vriendjes.
- Ingmar heeft wel eens zijn arm gebroken toen hij van een huis van 36 meter hoog afsprong. Is misschien niet helemaal waar, maar ik heb zelden iemand zo gedetailleerd een verhaal horen vertellen.
- Fenny en Jet boffen. Ze zitten met allemaal fris ruikende en er strak uitziende mannen aan tafel. Ze hebben gisteren allemaal haren gewassen en vanochtend bijna allemaal de gelpot geplunderd. Misschien iets te, maar Pelle kan echt nog een puntje zuigen aan die kapsels.
- de oudste dames hadden met zijn zevenen taart gekocht. Maar hoe snij je dat nou toch eerlijk op? Daar bedacht Centaine op dat het dan maar in achten moest en dat de leiding dan ook een stukje had.
- Christiano heeft trouwens gedanst voor Centaine, die kan daar waarschijnlijk nachten lang niet van slapen.
- Bradley is er achter gekomen dat er meisjes mee zijn, op kamp. Best snel, zo na drie dagen.
- het is woensdagochtend en de zon schijnt. Alle kinderen vragen zich af wat dat lichtgevende ding is, ze kunnen zich niet herinneren zoiets eerder gezien te hebben...
-Sipke heeft een shirt waarop staat Make Some Noise. Elke keer dat hij bij Hans in de buurt komt doet Hans dat. We denken dat Sipke dat shirt niet vaak meer aandoet wanneer die idiote Hans in de buurt is.
- we hebben een slaapwandelaar. Wie dat is weet ik niet, maar hij schijnt rare dingen te doen.

Vanochtend was het douanespel. Dat spelen we weer eens met een ander aantal deelnemers. Niet alleen vereert Leo ons met een bezoek, ook zijn Merel en Pien vanochtend aangekomen en is Arthur richting huis gegaan omdat hij naar een groot feest moet: hij gaat met zijn ouders vier jaar naar Engeland waar zijn vader voor M&M's gaat werken. Hadden we dat maar eerder geweten, was mooie sponsoring geweest ;-) Tijdens het douanespel gebeurden rare dingen. Nadat Imre als een gek door het bos was gerend kwam ze aan aan de andere kant en haalde ze het overgebrachte briefje tevoorschijn waarop "Mees den Ouden" stond. Dat lijkt op mensensmokkel, maar was dus niet van ons spel want dat zijn briefjes met geldbedragen of 10 kilo goud, maar hoe ze er wel aan kwam was haar echt een raadsel.

Sven, onze jongste deelnemer, doet ook mee. Mike loopt met hem mee en zegt "Sven, we moeten een briefje verstoppen" waarop Sven op een boom wijst en zegt "daar". Toch lukt het Sven en Mike om een briefje over te brengen al moest Sven wel een beetje inhouden omdat Mike hem anders niet bijhield.

Nadat de startfluit heeft geklonken schiet Melissa uit de startblokken waarop Caroline roept "Melis, doe eens normaal, wacht op mij". Een hardlopende Melissa, dat we dat nog meemaken.

Na een pannenkoekenlunch vertrekt de hele bende naar het grasveld voor de zeskamp. Ook die is weer in filmsferen met spellen als zwerkbal, Beauty en de Beast opruimactie en Sneeuwitjes kasteeljagen. Veel spellen met veel verschillende winnaars. Kijk vooral naar de foto's om te zien wat er allemaal werd gespeeld. Let dan svp ook op de blauwe lucht op de achtergrond, die hebben we er echt niet in gephotoshopt.

's-Avonds bbq. Het weer blijft perfect, de kinderen zijn vrolijk en er wordt echt goed gegeten. Nadat alle kinderen hebben gegeten nemen Anthony en Joshua de vleeshandel over en wordt er voor het eerst tijdens een zomerkamp door kinderen gekookt voor de leiding. Echt perfect, wij hebben nog nooit zo rustig en relaxed gegeten als vanavond.

Na het opruimen was het tijd voor het dierengeluidenspel. 8 dieren in het bos en groepjes kinderen die die dieren moeten vinden door het geluid dat die dieren maken. Een kwakende kikker, een hinnikend paard, een mauwende kat, een ooh-ooh-ende Aaplyssa en nog 4 van dat soort beesten. Volgens Richenna klinkt de kikker als een krolse kikker, nu heeft ze gelukkig omgekeerd nachtblinde ogen, dus ze ziet alles in het donker. Is voor haar groepje wel fijn. Floor is het trouwens snel zat dat andere meiden haar een hand willen geven omdat het eng is in een donker bos. Dat vindt ze maar flauwekul. Maar dat is logisch, want Floor is in augustus tenslotte al zeven geworden.

Na terugkomst werd en gedoucht en ging iedereen richting het bed. Morgen is tenslotte eftelingdag en daar moet je schoon voor zijn. Anders zitten de mensen in het karretje achter je in de stank. We hebben trouwens ook Rowan bij ons. Een vriendje van Nikki. Die is met naar bed gaan echt geweldig. Hij doucht als eerste, poetst zijn tanden vrijwillig, laat zich zonder probleem controleren op teken en ligt al te slapen voordat de andere mannen in bed liggen. Of dat thuis ook zo gaat weten we niet, voor ons is het de ideale kampganger want overdag merk je ook helemaal niets van hem behalve dat hij fanatiek meedoet aan alle spellen.

Dinsdag 26 augustus

De dag na maandag is de dag na een rustige nacht. Voor de jongsten gold dat na het douchen nog even alle tassen van de grond gehaald moesten worden om te zorgen dat ze niet nat zouden worden wanneer de slaapzaal onder zou lopen. Dat was vorige week tijdens een hoosbui namelijk ook gebeurd. Dat omhoog zetten van tassen en koffers lijkt simpel, maar het betekende ook dat alle spullen in de goede koffers terecht moesten komen. Het weerwolven duurde best lang en daarna ging de hele bende nog “even” douchen. Ondanks de regen en het binnenprogramma werd het dus toch een korte nacht. Groot voordeel van het slechte weer is wel dat teken zich eigenlijk niet laten zien, dus dat scheelt onze EHBO-dames ongelooflijk veel tijd.

Ondanks de korte nacht zat iedereen om half negen weer fris en fruitig aan het ontbijt. De tafels voor het ontbijt waren trouwens gedekt door de jongste dames. Die waren op tijd wakker en wilden wel wat doen. Helemaal goed en ook nog snel. Want toen Tara de eetzaal binnenkwam om te helpen stond alles al klaar!!! Nadat de oudste jongens en meiden al aan het afwassen waren geslagen betekent dit dat wij als leiding niets meer hoeven te doen. Dat belooft een lekker relaxed einde van de week. Verder begon het ontbijt waar de vorige dag was geeindigd: met regen. Op buienrader was goed te zien dat wij boften: Loon op Zand zat precies op de rand van het regengebied en die belofte kwam helemaal uit.

Vandaag stond de speurtocht op het programma. Een ochtend en een middaggedeelte door het bos en over de hei lopen en ondertussen opdrachten doen. Voor alle meelezers wat voorbeelden van de vragen: hoeveel verschillende acteurs hebben James Bond gespeeld, noem zo veel mogelijk Disneykarakters uit films waarvan de naam in het Nederlands begint met een D (zoals Donald Duck of Doornroosje) en bij hoeveel bezoekers krijgt een film de status diamant? Een andere opdracht ging over spreekwoorden waarbij de groep ook drie spreekwoorden uit moest beelden. Dat leidde tot mooie varianten als “al draagt .... een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding” of “beter 10 ... in de lucht dan 1 in je hand”. Ging allemaal zonder gemeen te worden, maar wanneer je eenmaal begint met dat soort spreekwoorden kun je best lang doorgaan. Wat verder opvallend was, was dat echt helemaal niemand klaagde over de regen. Buiten zijn is blijkbaar toch leuker dan binnen zitten.

’s Avonds stonden pasta met rode saus of rijst met Chicken Tonight op het programma. Onze selectiespelers aten rap als eersten en sprongen vervolgens in de auto om een wedstrijd te gaan spelen. De overblijvende leiding werd ook nu weer verrast door afruimende, toetjes uitdelende en afwassende kinderen. Niemand bang om vieze handen te krijgen en Valerie kreeg het zelfs voor elkaar om de manden met spullen in en uit de vaatwasser te tillen en dat is een prestatie op zich. Verder noemen we even geen namen, maar alle dames en heren weten dat we het echt geweldig vinden dat we geen corveebeurten uit hoeven te delen maar gewoon vrijwillig hulp krijgen. Melissa vond het trouwens iets minder geweldig, want Anouk kreeg het voor elkaar de vaatwasser open te trekken toen deze nog draaide, dus dat betekende dat Melissa binnen toch weer in de regen stond.

Omdat het na het eten nog steeds regende en op de paden plassen liggen waar je tot je enkels inzakt (zelf getest, is niet slim op sportschoenen) werd het vanavond toch weer een binnenavond. Bij het klaarzetten van de bingoprijzen kwamen Indyra en Richenna aan Renate vertellen dat ze over drie dagen wel 6 uur gaan douchen omdat ze voor de bonte avond echt schoon willen zijn. Dat zijn mooie voornemens. Verder is het in de eetzaal echt onrustig. Bij iedereen die bingo roept gaat de hele zaal los met “valse bingo, valse bingo”. Ik denk dat dat tot in Rotterdam te horen is. Ik had geen idee dat bingo spelen zo inspannend was. Verder hoor je na elk nummer dat wordt omgeroepen een keer of vier “welk nummer was dat” en gelijk daarna uit 50 kelen “st, st, st”. Frits helpt met de organisatie zodat iedereen het allemaal goed kan volgen en net hebben Koen en Samuel allebei gewonnen en zit de hele zaal te roepen”kies nagellak, nagellak, nagellak, nagellak”. Dat de jongens ondanks die enorme druk toch iets kiesen wat ze zelf leuk vinden pleit voor ze. Neymar jr heeft nu trouwens een valse bingo, maar die mag geen liedje zingen omdat hij expres bingo riep om een liedje te mogen zingen. Zo streng zijn de regels hier dan weer wel.

Voor nu (het is 21:51 uur) is dit het weer even. Mocht u zich afvragen hoe het met uw zoon en/of dochter gaat: het gaat goed. Niet alleen om u gerust te stelen, maar gewoon omdat het zo is. Dat is te zien op de foto’s die ook op deze site staan. Daar hebben we van verschillende mensen inmiddels bijdragen voor gehad om extra foto’s te kunnen plaatsen. Helemaal goed, hartstikke bedankt en daar maken we natuurlijk dankbaar gebruik van, maar voorlopig hebben we voldoende ruimte. Wanneer u nog iets voor het kamp wilt doen, leest u dan vooral het verslag en kijk dan vooral naar de foto’s, daar doet u ons en uw kind(eren) een groot plezier mee.

,

Maandag 25 aug

Rob de Nijs zong al Zachtjes tikt de regen op ons zolderraam. En dat beschrijft deze maandagavond bijna goed alleen ramt de regen hier echt op onze daken. Maar toch nog even terug naar de uren hiervoor. Gisteren was voor Davey echt een verloren dag. Niet alleen is zijn achternaam Van Saarloos wat al echt Rotterdam-Zuids klinkt, hij heeft ook nog eens een Feyenoord rugzak. Laat hij nou samen met een aantal jongens uit Utrecht en Marvin die een PSV-trainingspak heeft op een slaapzaal liggen. Het zal duidelijk zijn dat dit niet de beste dag uit zijn leven was, maar hij heeft zich er heel stoer doorheen geslagen.

Vanochtend (wat inmiddels gisterenochtend is) hebben we het oasespel gespeeld. De jongens tegen de meisjes, helaas deed Chantal Jansen dit keer niet mee want daardoor verloren de meisjes het eerste potje ondanks het feit dat Fleur zich als oase de benen uit het lijf liep om niet getikt te worden en ondanks het feit dat Quirijn even een hechting op ging halen en r du en jongn minder was. Het tweede potje werd vooraf gegaan door een echte transfer. Twee dames werden geruild tegen twee heren en met Andre en Sipke in de ploeg wonnen de dames makkelijk. 1-1 dus en iedereen vrolijk op weg naar de lunch.

’s-Middags ging het hele zooitje op weg naar Loon op Zand voor de jaarlijkse shopronde. Toen het groepje schatjes waar Renate, Dennis en Hans mee op stap waren bij de Kruidvat aankwamen, mochten ze met z’n allen de winkel niet in. Een hogelijk overspannen bedrijfsleidster was het overzicht in haar winkel geheel kwijt en maakte zich bovendien enorm zorgen over het feit dat haar normale klanten achter 20 kinderen met een zak schepsnoep aan moesten sluiten bij de kassa. Dat laatste van “normale klanten” schoot de leiding echt in het verkeerde keelgat, maar na enig overleg met het management mochten de kinderen toch naar binnen. Dennis en Hans zijn echt geen heiligen, maar geweigerd bij een winkel waren ze echt nog nooit. Dat dat op 44-jarige leeftijd toch nog eens mocht gebeuren.....

Ook vrolijker nieuws over het Brabantse Land: bij de Emte-supermarkt zat een zeer relaxte cassiere die alle tijd nam voor het afrekenen door de kinderen en bij de plaatselijke snackbar stonden een dame en een heer die voor elk kind evenveel aandacht hadden en er een praatje mee maakten. Daar komen we volgend jaar wel terug. Nu snappen we dat laatste ook wel wer, want Indyra had bijvoorbeeld in haar eentje een familieijsje bestel, iets wat Richenna in een andere vorm ook had gedaan. Kleine ijsjes hebben we niet voorbij zien komen. Met volle tassen werd er vervolgens richting kamphuis gewandeld. Imre en Anouk sjouwden een gemakbox van de Emte, een kartonnen doos om je boodschappen in te vervoeren. Die doos was best zwaar en het gemak zat dus vooral bij de dames die hun spullen in die gemakbox hadden gestopt.

Op weg naar het kamphuis begon het trouwens weer eens te regenen. Eerst zachtjes, maar op weg naar de bloemkool steeds harder. Inmiddels lijkt het of Slagerij van Kampen op het dak zit te drummen. ’s-Avonds hadden we dus een alternatief programma. Dat begon al met zingen na het eten. Dat was al de derde keer, het moet niet gekker worden. Anthony en Andre zngen trouwens voor, dat ging ze prima af en kunnen ze ook de komende dagen doen. Daarna afwassen met hulp van Anouk, Centaine en Melissa en vervolgens film kijken voor de kleinsten. Dat werd Frozen en daar zaten dus 39 van de 62 kinderen plus wat leiding geboeid naar te kijken. Daarna waren er spelletjes voor de ouderen. En dat waren er toch ook weer 40 van de 62. Spelletjes spelen. Eerst het ouderwetse doorschuiven op een stoel waarbij met een krant op de leegkomende stoel geslagen moest worden. Daarna twee potjes Weervolven. Dat tweede potje is nog bezig, Mike leidt het, wij horen hem steeds roepen “iedereen gaat slapen” maar daar roept hij na een aanwijzing steeds achteraan “iedereen wordt wakker”. Beetje jammer, want zo komen wij ook niet in bed maar het feit dat er echt heel leuk meegespeeld wordt vergoed veel. Nou ja, dat zal straks toch wel een keer gaan lukken. Voor nu van ons een welgemeend weltrusten en we hopen morgen op beter weer (maar weten al dat het daar niet van gaat komen). Morgen komt ook Lara naar Loon op Zand, dus dat is in ieder geval een zonnestraaltje.

Zondag 24 augustus

Het is inmiddels maandagochtend, gisteren was de dag tekort om nog een verslagje te tikken, excuses daarvoor. De dag begon goed: ontbijt met een gekookt eitje in een lekker drukke eetzaal ( lees vol van herrie). Daarna gingen we richting bos voor het levend kwartet. Nog even napraten over de dag ervoor (kinderen die op hun blote schoenen de slaapzalen uitgaan) en aan de slag. Een spel waarbij vier teams worden gevormd en waarbij het de bedoeling is dat je van de andere vier teams bijvoorbeeld een lepel of een beker pikt zodat je in je eigen thuisgebleven vier dezelfde voorwerpen en dus een kwartet hebt. Gelukkig hebben we dit jaar allemaal flexibele kinderen, want bij elk gebied worden de regels door de leiding die daar staat iets anders toegepast zodat bijna niet te volgen is wat waar wel en niet mag. Dat mag de pret niet drukken want er wordt bloedfanatiek gespeeld. Dat Sipke en Jelle niet in dezelfde ploeg zitten en we zonder herkenningspunten spelen is trouwens een extra handicap voor de andere teams.

Na het spel gaan we richting kamphuis om te lunchen en de bui die er aankomt uit te zitten. Boterhammen en zingen en lekker binnen zitten en daarna naar de duinen voor een paar potjes slagveld. Buienradar belooft ons tot 9 uur een bijna droge middag, dus we gaan vrolijk en vol goede moed op pad. Tweeënhalve kilometer verder zetten we het speelveld uit en begint het een beetje te regenen. Nou ja, dat klopt denk je dan, maar de druppels worden dikker en komen steeds sneller na elkaar. Snel naar de bomen gerend om te schuilen, maar naaldbomen bieden niet echt vel bescherming. Justin en Christiano zijn onze kleinste mannen, hebben dus kleine shirtjes, maar die zijn ook heel snel helemaal nat ondanks de moedige pogingen van alle ouderen om de kleinsten droog te houden. Centaine heeft ineens heel veel vrienden, want we hebben eerder dan wel gelachen dat ze haar handtas bij zich had, maar daar haalt ze wel mooi een paraplu uit. Zonder ook maar een bal geslagen te hebben gaan we dus maar weer terug richting kamphuis. Er zijn dan trouwens ook best wat jongens die ineens een roze vestje aan hebben, alle dames die daar voor zorgden bedankt.

Omdat we vroeg terug zijn, wordt het vervolgens wachten op het eten. We hebben Chicken Run rijst met kerriesaus en balletjes en dat klinkt goed. Dus voor het eerst in 25 jaar kamp begint om 4 uur het gezeur "ik heb honger, wanneer gaan we eten". Dan duurt het best lang voordat er om zes uur wordt gegeten. Nou ja, het wachten was de moeite waard want er ging best veel eten doorheen. Nog een toetje, afwas (zouden onze kinderen eigenlijk wel weten dat we niet elke keer nieuwe borden hebben), beetje hangen, voetballen en spelen (zie de foto's), André verwelkomen en in groepen op naar het bos voor een nummerloop of het kaartschijnspel.

Bij het bos aangekomen bleek dat net wat anders te zijn dan gedacht. Eerste vertelden twee heksen een verhaal over een blauwe Gerrit, een aapachtig plaagwezen dat door het bos zwerft. Daarna mochten de kids in groepen het echt donkere bos in om een route te lopen. Wat ze niet wisten was dat er een spook, een skelet, een reuzengorilla, een bliksemheks, (en bij de oudsten een Freddy kreuger look-a-like en een rare Shrek) in het bos rondliepen. Voor onze kleintjes Bradley, Koen, Tara en Caroline was dat wat veel van het goede, Jill, Centaine, Melissa en Alyssa hadden al besloten helemaal niet te gaan terwijl alles en iedereen van 6 en 7 gewoon het bos inging. Verder hebben Eefje, Puck, Isabelle, Tess, Tam, Fleur, Naomi en Valerie wel 7 keer de route afgelegd. Wanneer ze iemand zagen renden ze alle kanten op het bos in, om daarna vier nummers eerder weer bij elkaar te komen. Dan langzaam 4 nummers doorlopen en dan gebeurde precies hetzelfde. En zo kom je dus tot een keer of 7 de route afleggen. De oudste mannen (Anthony, André, Joshua en Milco) deden het trouwens anders, die hadden zichzelf onherkenbaar vermomd en gingen de leiding laten schrikken. Werkte ook wel aardig alleen konden ze de sensor waarmee water op ze werd afgeschoten niet vinden. Die sensor heette Robin, dat snappen moderne kinderen dan dus weer niet, dat je iets handmatig laat werken.....

Omdat de spooktocht wat langer duurde dan gedacht gingen we bij terugkomst even ontdooien en daarna gelijk slapen, dus daarom was er eerder geen verslag. Nu zitten we aan de koffie en hebben we al kinderen gezien die lachend vertellen dat ze de hele tocht hebben gehuild, hebben we gehoord dat er toch eentje heel bang was (maar die hoort bij de oudsten, geen reden tot zorg bij ouders) en blijven de verhalen komen. Is dus een goede avond geweest. Vandaag wordt het in ieder geval oase spelen en shoppen, mocht daar nog wat gebeuren dan leest u dat hier weer.

Zaterdag 23 augustus

Zaterdag 23 augustus 2014 en we mogen weer: lekker met 51, 58, 61, 62 en vanaf dinsdag zelfs 63 kinderen op kamp. Samen met 15 man leiding maakt dat een mooi volle eetzaal. Dankzij Eric die echt heel veel spullen in zijn bus konden we dit keer een stuk vlotter weg dan vorig jaar, dus na een soepele rit konden de slaapzalen ook snel worden ingedeeld, de bedden worden opgemaakt en het eerste onderdeel van start gaan. Dat was de nummerloop. Een tochtje van een kleine drie kilometer door het bos en onderweg 6 opdrachten doen. Het weghalen van de nummers door de laatste groep ging best soepel, ook bij de hoog opgehangen nummers. Julie zette Caitlin dan op haar schouders (de dames zijn beide even groot) en dan kon Caitlin de nummers uit de bomen halen. Wat toch wel bijzonder is, is dat een heleboel dames Channing Tatum niet herkenden (voor de moeders: zoek zijn foto’s gerust eens op, googelen kan ook op Magic Mike) en dat de jongens geen idee hadden wie Angelina Jolie is (en dat is toch de enige echte Tombraider, maar daar weten de vaders natuurlijk alles van).

Tijdens de nummerloop had Jill nog een onbegrijpelijk verhaal. Tijdens het kamp van de basisschool was er een heel erg eng spookverhaal verteld over schapen die waren doodgegaan en overal schapenveren achter hadden gelaten. Nou, als dat al eng was dan hopen we dat Jill en haar vriendinnen deze week doorkomen zonder slapeloze nachten.

Tijdens de nummerloop hadden Mike en Hans een leuke discussie met onder andere Milco over jongens en meisjes en wie leuker zijn. Mike en Hans zeiden “heb je wel eens in de spiegel gekeken, dan zie je zo dat dames echt altijd leuker zijn dan jongens”. Op het kamphuis ging Milco dat toch eens doen met als gevolg dat de spiegel brak. Dat was nog niet zo’n probleem, maar dat werd het wel toen een scherf precies in zijn arm terecht kwam. Bloeden viel wel mee, dus verbandje erom en aan tafel. Wallece en Groomit soep en brood, maar tijdens het eten werd Milco wel steeds stiller en van eten kwam niet veel. Mike en Hans voelden zich toch wel een beetje verantwoordelijk, dus die gingen daarna met Milco naar het ziekenhuis. Een heleboel grappen, een verdoving en twee hechtingen verder gingen ze weer terug richting kamphuis. Op de vraag aan Milco of hij een knuffel in bed wilde en zo ja welke kleur haar ze moest hebben antwoorde hij gevat “maakt niet uit, het gaat om de persoonlijkheid”. Praatjes genoeg dus weer die Milco.

’s-Avonds het Zweeds renspel. Een erfenis van Herman Godefrooy, wie kent hem niet. Setjes van twee kinderen gingen in het donker het bos in om 20 vragen te beantwoorden. Ieder koppel had een andere volgorde van de af te lopen nummers, dus dat is altijd een enorme chaos. Een van de leiders hield vraag 14 vast omdat die op de grond was gevalen. De vraag was “wie wordt na Maxima koningin van Nederland” en er kon worden gekozen uit a. Amalia, b. Arianne en c. Alexia. Sam en Sam, (de eerste is Samuel, een jongen, de tweede spreek je uit als Sem en is een jongedame) reageerden daar bijonder op. Samuel riep heel verbaasd “maar hebben onze Koning en Koningin dan al kinderen?” Sam zei heel serieus “ik weet het, het begint met een a....”. Toen de leiding bij vraag 14 zei “dat zou ik dan maar invullen ” zei Sam “maar ik weet niet wie het is dus ik kan ...... ohhhhhhhhh ik snap het”. Over voorzeggen en valsspelen kunnen deze kinderen dus nog wel wat leren.

Het spel werd dus best eerlijk gespeeld, waarbij Bas zich inzette als streng maar rechtvaardig controleur van de volgorde waarop de kaartjes werden afgewerkt. Dan hoefde hij niet door een donker bos te rennen maar was hij wel bezig. Toen de bui echt losbarstte gingen we weer op w eg naar het kamphuis. Opvallend was wel dat Caroline, Imre en Melissa als enigen niet alle vragen hadden gevonden. Beetje sneu voor Carlijn, Fenny en Floor die achter die meiden aan door het bos renden maar dus niet alle vragen konden beantwoorden. Hopelijk korfballen ze komend seizoen beter.

Inmiddels is het kwart voor twaalf, liggen de jongste kinderen fris en fruitig op bed, staat en zit een heleboel van alles wat daarna komt buiten te kletsen (denk aan Tobias, Berend, Tam en Eefje) in afwachting van vrije douches en zitten de oudste meiden in de eetzaal te kletsen met de mannen van de leiding en soepstengels met Nutella te eten. Waar de oudste jongens zijn is me echt een raadsel, misschien al naar bed, maar ik denk dat die straks nog wel opduiken. Dit maakt de eerste zaterdag vol, morgen meer.

Voor we het vergeten alvast nog wat bedankjes: aan Eric voor het vervoer, aan iedereen die het kamp op een of andere wijze heeft gesponsord en natuurlijk aan alle ouders die hun kinderen aan ons toevertrouwen. Zonder al uw kinderen zouden wij het echt niet op kunnen brengen om ’s-avonds in een stapelbed te klimmen of op een matras die op de grond ligt in slaap te vallen. Maar juist al het plezier en gelach om ons heen maken het de moeite waard.

Welkom

Hallo en welkom op de blog van het Loon op Zand kamp van Sperwers!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens dit kamp.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor de mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Vaak verwijzen wij naar de blog van vorig jaar www.zomerkamp2013.reismee.nl, zodat jullie nog eens kunnen bekijken hoe leuk het allemaal was! Echter heeft de reismee website wat storing gehad en is de website nu niet beschikbaar (er wordt wel aan gewerkt om deze website weer online te krijgen)

Dus het wordt weer tijd om nieuwe mooie herinneringen op te bouwen! Wij hebben er allemaal weer zin in!

Groetjes,

De kampleiding